Pendik Bayan Masör

Pendik Bayan MasörNe yapmış oldun dedim, öteye kayıp ona yer mi açtın? Bu onun çenesini kapatmaya yetti.» Çenesini kapatmıştır. Bayan Maudie’nin sesi her insanın çenesini kapattırmaya yeterliydi. «Yok çocuÄŸum. Dertli bir ev o. Arthur Radley’i minik bir çocukken anımsıyorum. Ne derlerse desinler çok efendice konuÅŸurdu. Dilinin döndüğünce efendice mevzuÅŸurdu. «Deli mi?» bayan Maudie başını salladı. «Eskiden deÄŸilse bile bunca zamandır olmuÅŸtur. Ä°nsanlara neler olur bilemeyiz. Kapalı kapılar ardında neler olur, ne sırlar…» «Atticus bizlere bahçede yapamayacağını evde de yapmaz.» Babamı müdafa gereÄŸini duymuÅŸtum. «Aman yavrum, sesli düşünüyordum. Baban aklımın uçundan bile geçmedi. Ama ÅŸunu söylemeliyim ki baban evde ne ise dışarda da odur. Eve götürmek için pasta ister misin?» Ä°stemez olur muydum hiç! Ertesi sabah kalktığımda Jem’e Dill’i arka bahçede mevzuÅŸurlarken buldum. Yanlarına gittiÄŸimde her sefer yaptıkları gibi beni kovdular. «Gitmiyorum iÅŸte! Bu bahçe senin olduÄŸu kadar benimdir Jem Finch. Burada oynamaya senin kadar benim de hakkım var.» Kısa bir fısıldaÅŸmadan sonrasında dikleÅŸtiler: «Kalacaksan dediklerimizi yapacaksın,» dedi Dill. «Bu ne afra tafra?» «Dediklerimizi yapacaksın? Yapmazsan sana hiç bir ÅŸey anlatmayız!»

Pendik Bayan Masör

«Çok gizli iÅŸler çeviriyormuÅŸ gibi konuÅŸuyorsunuz. Pekâlâ, neymiÅŸ?» Jem, «Boo Radley’e bir not ulaÅŸtıracağız,» dedi. «nasıl?» İçimde kabaran dehÅŸet duygularını bastırmaya çalışıyordum. Kadın Maudie için mevzuÅŸmak kolaydı. YaÅŸlıydı, verandasında güvencedeydi. Hepimiz için vaziyet deÄŸiÅŸikydı. Jem olta kamışının ucuna notu iliÅŸtirip panjurlardan içeri uzatacaktı. Birileri geçerse Dill çıngırak çalacaktı. Dill saÄŸ elini kaldırdı. Elinde annemin gümüş yiyecek çanı vardı. «Ben evin ardına dolanayım,» dedi Jem. «Dün yoldan baktık. Kırık bir panjur var. Hiç deÄŸilse pervazına bırakabilirim.» «Jem…» «Artık bu iÅŸe bulaÅŸtın. Bırakıp gidemezsin hanımefendi Ödlek!» «Peki. Peki! Gözcülük yapmak istemiyorum. Biri…» «Yapacaksın. Sen arkayı kollayacaksın. Dill de önü. Birini görürse çanı çalacak. Tamam mı?» «Tamam. Ne yazdınız?» Dill, «Arada bir dışarı çıkıp bizlere neler yaptığını anlatmasını, ona bir kötülük yapmayacağımızı ve ona dondurma alacağımızı,» dedi. «Siz çıldırmışsınız! Hepimizi öldürecek.» «düşünce benimdi,» dedi Dill. «Çıkıp bizimle oturursa kendini daha iyi hisseder diye düşündüm.» «Öyle olacağını nereden biliyorsun?»